Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Στην Ελλαδα είσαι. Προστιμοτρομοκρατία και φιλογιουνανισμός

Ξεκίνησαν και τα πρόστιμα... Το πρώτο για χρήση του μετρό για δύο στάσεις χωρίς εισιτήριο. Στην Ελλάδα πρέπει να πληρώσεις εισιτήριο € 1.40 ακόμη και για απόσταση μερικών δεκάδων μέτρων, αλλά το καταλαβαίνω παρανόμησα και πρέπει να πληρώσω, όπως κι έκανα. Το δεύτερο όμως δεν έχει προηγούμενο. Πρόστιμο, λέει γιατί δεν ενημέρωσα την Εφορία για την αλλαγή της ταυτότητάς μου. € 100. Πρωτάκουστο!!! Και απαντώ εγώ: Ας πάρει τηλέφωνο ο Αστυφύλακας τον Εφοριακό να τον ενημερώσει για την αλλαγή της ταυτότητάς μου. Γιατί θα πρέπει να εμπλακώ εγώ σε κάτι τέτοιο ;

Την ταυτότητα την άλλαξα το έτος 2007 για να ταξιδέψω στο εξωτερικό (λόγω λατινικών χαρακτήρων). Έκτοτε έζησα 1 ακόμη χρόνο στην Ελλαδα μεχρι τα 24. Φορολογική δήλωση δε χρειάστηκε να κάνω. Γιατί λοιπόν κύριε αφού δεν είχαμε καμία δοσοληψία μέχρι τώρα, μου ζητάς να σε πληρώσω; πού θα πάνε 100 ολόκληρα ευρώ; τι τρύπες θα μπαλώσουν;

Υπάρχει όμως και πιο λυπηρό. Μοιράστηκα αυτή την περιπέτεια με φίλους και γνωστούς. Στους περισσότερους φάνηκε φυσιολογικό το πρόστιμο και το επιβεβαίωσαν με τη φράση "στην Ελλάδα είσαι... "  . Κάτι σαν να μου έλεγαν  "πλήρωνε δούλε και μη μιλάς... ". Καμία παιδεία, κανένας ορθολογισμός. Στην Ελλάδα είσαι...

Πάω λοιπόν στην Εφορία και εκεί με ενημερώνουν πως "λόγω πολλών παραπόνων " το μέτρο δεν τέθηκε ποτέ σε ισχύ. Ο αριθμός των παραπόνων λοιπόν είναι ένας δείκτης του πόσο σωστή ειναι μια απόφαση του κράτους.

Δεν πέρασαν πολλές μέρες μεχρι μια φίλη να μου στείλει τη δημοσίευση ενός άρθρου για την αυτόματη ενημέρωση των στοιχείων των φορολογούμενων από την Ελληνική Αστυνομία στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων. Δεν ξέρω αν αυτή η τούμπα οφείλεται στην προετοιμασία για τις εκλογές. Όλα να τα περιμένεις... Στην Ελλάδα είσαι.

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

Κλειστοφοβία

Έχεις νοιώσει ποτέ κλειστοφοβία; Αν όχι, έχεις φανταστεί πώς είναι αυτή η φοβία; πιθανόν να τη νοιώσεις οταν επιστρέψεις στην Ελλάδα. Λιγότερες επιλογές, λιγότερες ευκαιρίες απόδρασης, λιγότερες εθνικότητες με τις οποίες μπορείς να συναναστραφείς και όλοι περιμένουν το καλοκαίρι για λίγη εξωστρέφεια...

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Χαμόγελα παντού

Χαμόγελα και αγκαλιές απ' όλους τους πρώην συναδέλφους. Τόσο όμορφη η αίσθηση να σε καλοδέχονται και να μη σ' έχουν ξεχάσει.

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Πίσω στα ξένα για λίγο

Πάντα θα ψάχνεις μια καλή δικαιολογία για να επισκεφτείς τα γνώριμα λημέρια. Οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι γνώριμες φάτσες που έμειναν πίσω. Θα σε περιμένουν να θυμηθείτε τα παλιά. Κάθε φορά θα σου λείπει πιο πολύ. Κι η σκέψη ότι μπορεί να επιστρέψεις μία μέρα μετά από χρόνια και να δεις λιγότερους φίλους, λιγότερους συναδέλφους, αλλαγμένες φάτσες; Η ζωή, βλέπεις...

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Η διασκέδαση

Πολύ διαφορετική.. Τα ποτά πιο ακριβά από την Ολλανδία, η κατανάλωση μικρότερη. Αυτό το ξέραμε βέβαια. Καινούρια στέκια στο κέντρο. Μικρά μπαράκια. Φάτσες χαρούμενες, νεανικές.. Μεγάλη στροφή προς το θέατρο. Άνθρωποι που βαρέθηκαν την ψεύτικη διασκέδαση, βγήκαν από τα μαγαζιά, κάθισαν στο πεζοδρόμιο με μια μπύρα στο χέρι και καταστρώνουν την αλλαγή..

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Ξ for Ξύλο, Ρ for Ρατσισμός

Η πρώτη μου ζωντανή εμπειρία εκδήλωσης αυτού που ως Έλληνες διαφυλάσσουμε ως κόρη οφθαλμού, το διαλαλούμε και μας κάνει προσωπικά υπερήφανους... το ρατσισμό. Στο λεωφορείο λοιπόν, έχω βάλει τ' ακουστικά μου και πηγαίνοντας ακούω έντονες φωνές. Γυρίζω και βλέπω μία κυρία μέσης ηλικίας να φωνάζει σε κάποιον νεαρό ξένο που καθόταν στην πίσω θέση. Ήταν θέμα χρόνου να πέσει κι η πρώτη μπάτσα. Από τα συμφραζόμενα κατάλαβα πως ο αλλοδαπός άπλωσε "χέρι" στην κυρία. Η δεύτερη μπάτσα δόθηκε με αστραπιαία κίνηση με προπηλακισμούς ώστε να μην απομακρυνθεί ο αλλοδαπός μέσα σε φωνές χλευασμού από το "κοινό" της παράστασης. Τελικά του δόθηκε η "άδεια" ν' αποβιβαστεί από το λεωφορείο αγκαζέ μ' έναν άγνωστο και άσχετο με την υπόθεση κύριο, ο οποίος του πρόλαβε δυο-τρεις τραβώντας τον σ' ένα στενό πριν αυτός το βάλει στα πόδια.

Εντονότατες οι σκέψεις στο μυαλό μου μετά το συμβάν. Αφενός ο αλλοδαπός έχει βιώσει τόσο ρατσισμό τον τελευταίο καιρό γιατί να ενεργήσει έτσι, ειδικά μέσα στο λεωφορείο και να εκτραπεί; Η απάντηση αυτονόητη και φοβιστική. Αφετέρου, η αντίδραση του θύματος και των συνεπιβατών θα ήταν ίδια αν ο θύτης ήταν Έλληνας ή Αμερικάνος ας πούμε; Τι θα συνέβαινε σε αντίστοιχο συμβάν στην Ολλανδία; Η βία είναι η λύση; Σωτήρες του έθνους μη μας παίρνετε μαζί σας στην κατρακύλα. Οι άνθρωποι υπήρχαν πριν τα σύνορα και τις σημαίες. Οι ψυχές δεν έχουν χρώμα.

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Συγχαρητήρια για τη νέα σας δουλειά

Ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμα στη ζωή μου. Βρήκα δουλειά στην Ελλάδα το 2013. Βρήκα δουλειά με σταθερό μισθό, κάθομαι σε γραφείο και δε μιλάω όλη τη μέρα στο τηλέφωνο προσπαθώντας να πείσω ανθρώπους ν' αλλάξουν δίκτυο. Συγχαρητήρια από παντού, expectations have receded, pride has collapsed.

Γιατί γύρισες;

Η πιο συνήθης ερώτηση από φίλους και συναδέλφους. Εκείνη τη στιγμή σου 'ρχονται στο μυαλό οι φράσεις "πότε θα γυρίσουμε;", "δε θα κάτσω για πάντα στην Ολλανδία", "αν βρω μια δουλειά, θα γυρίσω". Νέοι που θέλουν να φύγουν μα δε φεύγουν, νέοι που θέλουν να γυρίσουν μα δε γυρίζουν.. μπερδεμένοι άνθρωποι, μπερδεμένος κι εγώ..

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

Οι νέες επιχειρήσεις

Κυρίως καφετέριες ανοίγουν στις γετονιές. Φυσικά τα donuts και παρόμοιες αλυσίδες δίνουν εύκολο χρήμα. Επίσης, επιχειρήσεις γι' αγορά χρυσού υπάρχουν παντού. Το κλίμα έχει οδηγήσει πολλούς στην αναζήτηση νέων επιχειρηματικών ιδεών. Σιγά σιγά ανεβαίνουν κι οι online ειχειρήσεις. Από την άλλη πλευρά, πολλά παραδοσιακά καταστήματα κλείνουν... στην εποχή του εύκολου χρήματος.

Αλλοτρίωση πληρωμών

Με μια ματιά στην αγορά, θα δει κανείς δεκάδες ελληνικές σημαίες στις βιτρίνες διαφόρων καταστημάτων διαφημίζοντας αυτά και τα προϊόντα τους ως ελληνικά. Παρ' όλα αυτά, το κλίμα που επικρατεί βοηθά στο σκληρό ανταγωνισμό των τιμών και τελικά στην προτίμηση των καταναλωτών στα φθηνότερα προϊόντα από όπου κι αν προέρχονται αυτά.

Μεγάλο παιχνίδι πίσω από τα δύο αυτά στοιχεία, προέλευση και τιμή δηλαδή και τα καταστήματα της γειτονιάς κλείνουν το ένα μετά το άλλο, ή έκλειναν τουλάχιστον. Η επόμενη ανάρτηση είναι αφιερωμένη στις νέες επιχειρήσες.

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Οι πρώτες εντυπώσεις

Είχα ακούσει πολλά για την Ελλάδα και τους Έλληνες του σήμερα πριν επιστρέψω. Δυστυχώς στις ολιγοήμερες μου διακοπές μέχρι τώρα δεν είχα το χρόνο να παρατηρήσω τις διαφορές με την κατάσταση του 2009 - το έτος της μεγάλης φυγής. Εξάλλου στην Αθήνα περνούσα ελάχιστο από το χρόνο των διακοπών μου.

Ευτυχώς, οι άνθρωποι δε μεταλλάχθηκαν. Ίσως έγιναν λίγο πιο απαισιόδοξοι. Τα γέλια και οι ζωντανές φωνές σε μετρό και λεωφορεία ακούγονται από εφήβους. Οι υπόλοιποι υιοθέτησαν φράσεις-κλισέ στους καθημερινούς διαλόγους, ρωτούν πάντα για το μισθό σου όταν μαθαίνουν πως δουλεύεις και πήραν το ύφος του φτωχού συγγενή.

Ας τα πιάσουμε ένα-ένα. "Να 'σαι καλά" είναι η φράση που θ' ακούσεις τουλάχιστον δέκα φορές τη μέρα. Αντικαθιστά το "ευχαριστώ", το "παρακαλώ", το "δεν κάνει τίποτα", το "χρόνια πολλά", το "καλημέρα", το "καλησπέρα", το "είσαι όμορφος/η", το "σ' αγαπώ" και το λένε ΟΛΟΙ. Το ύφος είναι πάντα χαμογελαστό με ένα κρυμμένο παράπονο τις περισσότερες φορές, το ύφος του κακομοίρη. "Ευχαριστώ πάρα πολύ" είναι μία φράση που χρησιμοποιείται κατά κόρον. Σπάνια θ' ακούσεις "Ευχαριστώ" ή "Ευχαριστώ πολύ". Πλέον, το αδιάκριτο της ερώτησης "Πόσα παίρνεις" του παρελθόντος δεν είναι κάτι που σταματά τους φίλους και γνωστούς απ' το να μπουν στον κόπο.

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

Test

Σε όλα μου τα blog ξεκινούσα με μια ανάρτηση Test. Έτσι και στην Αντίστροφη Πορεία. Μία πορεία που ακολούθησα πρόσφατα κόντρα στην τάση των καιρών. Από την Ολλανδία στην Ελλάδα λοιπόν, από το Άμστερνταμ στην Αθήνα. Από τις λίμνες και τα κανάλια στο λεκανοπέδιο με τα ωραία του βουνά. Από τους, σε γενικές γραμμές, αφιλόξενους Ολλανδούς στους σαστισμένους Έλληνες. Από τη μεγάλη αμερικάνικη εταιρία online σπουδών στο ελληνικό κολέγιο. Δύο ζωές με τόσο έντονες διαφορές συμβοηθούμενες από αυτό που εδώ στην Ελλάδα ονομάζουν "κρίση". Για να δούμε πως αντιλαμβάνεται ένας 28χρονος την ελληνική πραγματικότητα φιλτραρισμένη από τις εμπειρίες τεσσάρων ετών στην Ολλανδία.