Συγχαρητήρια για τη νέα σας δουλειά

Ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμα στη ζωή μου. Βρήκα δουλειά στην Ελλάδα το 2013. Βρήκα δουλειά με σταθερό μισθό, κάθομαι σε γραφείο και δε μιλάω όλη τη μέρα στο τηλέφωνο προσπαθώντας να πείσω ανθρώπους ν' αλλάξουν δίκτυο. Συγχαρητήρια από παντού, expectations have receded, pride has collapsed.

Γιατί γύρισες;

Η πιο συνήθης ερώτηση από φίλους και συναδέλφους. Εκείνη τη στιγμή σου 'ρχονται στο μυαλό οι φράσεις "πότε θα γυρίσουμε;", "δε θα κάτσω για πάντα στην Ολλανδία", "αν βρω μια δουλειά, θα γυρίσω". Νέοι που θέλουν να φύγουν μα δε φεύγουν, νέοι που θέλουν να γυρίσουν μα δε γυρίζουν.. μπερδεμένοι άνθρωποι, μπερδεμένος κι εγώ..

Οι νέες επιχειρήσεις

Κυρίως καφετέριες ανοίγουν στις γετονιές. Φυσικά τα donuts και παρόμοιες αλυσίδες δίνουν εύκολο χρήμα. Επίσης, επιχειρήσεις γι' αγορά χρυσού υπάρχουν παντού. Το κλίμα έχει οδηγήσει πολλούς στην αναζήτηση νέων επιχειρηματικών ιδεών. Σιγά σιγά ανεβαίνουν κι οι online ειχειρήσεις. Από την άλλη πλευρά, πολλά παραδοσιακά καταστήματα κλείνουν... στην εποχή του εύκολου χρήματος.

Αλλοτρίωση πληρωμών

Με μια ματιά στην αγορά, θα δει κανείς δεκάδες ελληνικές σημαίες στις βιτρίνες διαφόρων καταστημάτων διαφημίζοντας αυτά και τα προϊόντα τους ως ελληνικά. Παρ' όλα αυτά, το κλίμα που επικρατεί βοηθά στο σκληρό ανταγωνισμό των τιμών και τελικά στην προτίμηση των καταναλωτών στα φθηνότερα προϊόντα από όπου κι αν προέρχονται αυτά.

Μεγάλο παιχνίδι πίσω από τα δύο αυτά στοιχεία, προέλευση και τιμή δηλαδή και τα καταστήματα της γειτονιάς κλείνουν το ένα μετά το άλλο, ή έκλειναν τουλάχιστον. Η επόμενη ανάρτηση είναι αφιερωμένη στις νέες επιχειρήσες.

Οι πρώτες εντυπώσεις

Είχα ακούσει πολλά για την Ελλάδα και τους Έλληνες του σήμερα πριν επιστρέψω. Δυστυχώς στις ολιγοήμερες μου διακοπές μέχρι τώρα δεν είχα το χρόνο να παρατηρήσω τις διαφορές με την κατάσταση του 2009 - το έτος της μεγάλης φυγής. Εξάλλου στην Αθήνα περνούσα ελάχιστο από το χρόνο των διακοπών μου.

Ευτυχώς, οι άνθρωποι δε μεταλλάχθηκαν. Ίσως έγιναν λίγο πιο απαισιόδοξοι. Τα γέλια και οι ζωντανές φωνές σε μετρό και λεωφορεία ακούγονται από εφήβους. Οι υπόλοιποι υιοθέτησαν φράσεις-κλισέ στους καθημερινούς διαλόγους, ρωτούν πάντα για το μισθό σου όταν μαθαίνουν πως δουλεύεις και πήραν το ύφος του φτωχού συγγενή.

Ας τα πιάσουμε ένα-ένα. "Να 'σαι καλά" είναι η φράση που θ' ακούσεις τουλάχιστον δέκα φορές τη μέρα. Αντικαθιστά το "ευχαριστώ", το "παρακαλώ", το "δεν κάνει τίποτα", το "χρόνια πολλά", το "καλημέρα", το "καλησπέρα", το "είσαι όμορφος/η", το "σ' αγαπώ" και το λένε ΟΛΟΙ. Το ύφος είναι πάντα χαμογελαστό με ένα κρυμμένο παράπονο τις περισσότερες φορές, το ύφος του κακομοίρη. "Ευχαριστώ πάρα πολύ" είναι μία φράση που χρησιμοποιείται κατά κόρον. Σπάνια θ' ακούσεις "Ευχαριστώ" ή "Ευχαριστώ πολύ". Πλέον, το αδιάκριτο της ερώτησης "Πόσα παίρνεις" του παρελθόντος δεν είναι κάτι που σταματά τους φίλους και γνωστούς απ' το να μπουν στον κόπο.

Test

Σε όλα μου τα blog ξεκινούσα με μια ανάρτηση Test. Έτσι και στην Αντίστροφη Πορεία. Μία πορεία που ακολούθησα πρόσφατα κόντρα στην τάση των καιρών. Από την Ολλανδία στην Ελλάδα λοιπόν, από το Άμστερνταμ στην Αθήνα. Από τις λίμνες και τα κανάλια στο λεκανοπέδιο με τα ωραία του βουνά. Από τους, σε γενικές γραμμές, αφιλόξενους Ολλανδούς στους σαστισμένους Έλληνες. Από τη μεγάλη αμερικάνικη εταιρία online σπουδών στο ελληνικό κολέγιο. Δύο ζωές με τόσο έντονες διαφορές συμβοηθούμενες από αυτό που εδώ στην Ελλάδα ονομάζουν "κρίση". Για να δούμε πως αντιλαμβάνεται ένας 28χρονος την ελληνική πραγματικότητα φιλτραρισμένη από τις εμπειρίες τεσσάρων ετών στην Ολλανδία.