Κλειστοφοβία

Έχεις νοιώσει ποτέ κλειστοφοβία; Αν όχι, έχεις φανταστεί πώς είναι αυτή η φοβία; πιθανόν να τη νοιώσεις οταν επιστρέψεις στην Ελλάδα. Λιγότερες επιλογές, λιγότερες ευκαιρίες απόδρασης, λιγότερες εθνικότητες με τις οποίες μπορείς να συναναστραφείς και όλοι περιμένουν το καλοκαίρι για λίγη εξωστρέφεια...

Χαμόγελα παντού

Χαμόγελα και αγκαλιές απ' όλους τους πρώην συναδέλφους. Τόσο όμορφη η αίσθηση να σε καλοδέχονται και να μη σ' έχουν ξεχάσει.

Πίσω στα ξένα για λίγο

Πάντα θα ψάχνεις μια καλή δικαιολογία για να επισκεφτείς τα γνώριμα λημέρια. Οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι γνώριμες φάτσες που έμειναν πίσω. Θα σε περιμένουν να θυμηθείτε τα παλιά. Κάθε φορά θα σου λείπει πιο πολύ. Κι η σκέψη ότι μπορεί να επιστρέψεις μία μέρα μετά από χρόνια και να δεις λιγότερους φίλους, λιγότερους συναδέλφους, αλλαγμένες φάτσες; Η ζωή, βλέπεις...

Η διασκέδαση

Πολύ διαφορετική.. Τα ποτά πιο ακριβά από την Ολλανδία, η κατανάλωση μικρότερη. Αυτό το ξέραμε βέβαια. Καινούρια στέκια στο κέντρο. Μικρά μπαράκια. Φάτσες χαρούμενες, νεανικές.. Μεγάλη στροφή προς το θέατρο. Άνθρωποι που βαρέθηκαν την ψεύτικη διασκέδαση, βγήκαν από τα μαγαζιά, κάθισαν στο πεζοδρόμιο με μια μπύρα στο χέρι και καταστρώνουν την αλλαγή..

Ξ for Ξύλο, Ρ for Ρατσισμός

Η πρώτη μου ζωντανή εμπειρία εκδήλωσης αυτού που ως Έλληνες διαφυλάσσουμε ως κόρη οφθαλμού, το διαλαλούμε και μας κάνει προσωπικά υπερήφανους... το ρατσισμό. Στο λεωφορείο λοιπόν, έχω βάλει τ' ακουστικά μου και πηγαίνοντας ακούω έντονες φωνές. Γυρίζω και βλέπω μία κυρία μέσης ηλικίας να φωνάζει σε κάποιον νεαρό ξένο που καθόταν στην πίσω θέση. Ήταν θέμα χρόνου να πέσει κι η πρώτη μπάτσα. Από τα συμφραζόμενα κατάλαβα πως ο αλλοδαπός άπλωσε "χέρι" στην κυρία. Η δεύτερη μπάτσα δόθηκε με αστραπιαία κίνηση με προπηλακισμούς ώστε να μην απομακρυνθεί ο αλλοδαπός μέσα σε φωνές χλευασμού από το "κοινό" της παράστασης. Τελικά του δόθηκε η "άδεια" ν' αποβιβαστεί από το λεωφορείο αγκαζέ μ' έναν άγνωστο και άσχετο με την υπόθεση κύριο, ο οποίος του πρόλαβε δυο-τρεις τραβώντας τον σ' ένα στενό πριν αυτός το βάλει στα πόδια.

Εντονότατες οι σκέψεις στο μυαλό μου μετά το συμβάν. Αφενός ο αλλοδαπός έχει βιώσει τόσο ρατσισμό τον τελευταίο καιρό γιατί να ενεργήσει έτσι, ειδικά μέσα στο λεωφορείο και να εκτραπεί; Η απάντηση αυτονόητη και φοβιστική. Αφετέρου, η αντίδραση του θύματος και των συνεπιβατών θα ήταν ίδια αν ο θύτης ήταν Έλληνας ή Αμερικάνος ας πούμε; Τι θα συνέβαινε σε αντίστοιχο συμβάν στην Ολλανδία; Η βία είναι η λύση; Σωτήρες του έθνους μη μας παίρνετε μαζί σας στην κατρακύλα. Οι άνθρωποι υπήρχαν πριν τα σύνορα και τις σημαίες. Οι ψυχές δεν έχουν χρώμα.